Als je als ouder wordt verstoten door je kind
“Een aantal jaren geleden belandde ik op het diepste punt van mijn leven: ik werd opgenomen in een psychiatrische kliniek.
Op dat moment was ik de grip op mijn leven totaal kwijt, net als het vertrouwen in de mensen om mij heen. Een wereld van zwarte wolken trok over mij heen, een zware depressie met psychotische klachten had mij in zijn greep.
Subtiel, en steentje voor steentje, werd ik kapot gemaakt door het manipulatieve gedrag van mijn partner. Hij heerste over ons gezin en beheerste ons dagelijks leven.
Een gevoel van woede en frustratie zat diep in mij geworteld omdat ik niet begreep wat er met mij aan de hand was. Mijn gevoel van eigenwaarde was compleet afgebroken en ik ging zelfs geloven dat ík deze hele situatie binnen ons gezin veroorzaakt zou hebben. Hij vertelde zijn omgeving, zonder enige schroom, dat ik een ‘borderliner’ was.
Er brak een tijd aan dat ik mij met hand en tand ging verdedigen als er weer eens iets gebeurde waarvan mij de schuld in de schoenen werd geschoven. Te vaak zijn onze kinderen getuige geweest van mijn worstelingen. Zij zagen hun moeder steeds dieper wegzakken in een wirwar van emoties en frustraties. Voor mijn kinderen is die tijd daadwerkelijk een hel geweest.
Mijn partner ging zijn buien en ongekunstelde gedrag steeds verder over de ruggen van de kinderen uitspelen. Stapje voor stapje was hij doelbewust en gewetenloos gericht bezig, wetende dat dit de ondergang van mij heeft betekend.
Hij zoog zijn directe omgeving leeg, om zich vervolgens te voeden met de energie van de ander, en wist zich zo een weg te banen met zijn gewetenloze en destructieve gedrag.
Een financiële ramp volgde. Talloze deurwaarders verschenen aan de deur en beslagleggingen volgden. Dit alles gebeurde regelmatig in de aanwezigheid van de kinderen.
Inmiddels voltrok zich een tweedeling in ons gezin: de oudste twee kinderen begonnen zich steeds meer tegen mij af te zetten. In het begin uitte dit zich vooral in het afstand van mij houden en steeds maar weer verbaal – met woorden die zo uit de mond van hun vader zouden kunnen komen – de confrontatie zoeken.
In een later stadium kregen woede en frustratie de overhand, ontstonden er binnen ons gezin conflictsituaties, en werden er steeds vaker zaken tegen elkaar uitgespeeld.
Als ik bijvoorbeeld door de voordeur naar binnen kwam, ging mijn dochter via de achterdeur naar buiten. Zij schaarde zich steeds meer achter haar vader, en ik werd midden in mijn gezicht uitgelachen.
De verwijten werden naar mijn hoofd geslingerd. Ik zou de oorzaak zijn van alle conflicten en ellende binnen ons gezin.
Het ‘hersenspoelen’ van de kinderen, door hun vader, had zich voltrokken en het gedrag van mijn dochter veranderde zienderogen in verbaal agressief. Er werd van mij steeds meer afstand genomen met steeds weer dezelfde terugkerende en manipulatieve verwijten.
Mijn partner heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen om ‘mijn zwakte’, de liefde voor mijn kinderen, uit te spelen binnen ons gezin. Het verschrikkelijke gevolg daarvan was dat mij dochter een paar jaar geleden, middels een brief, volledig afstand van mij heeft genomen.
Met dit blog wil ik hulpverleners en professionals proberen te bereiken om zich eens verder te verdiepen in de problematiek van narcisme en ouderverstoting. Het grote leed en verdriet dat ouders en naaste familie wordt aangedaan is onvoorstelbaar en niet te beschrijven.
Destijds, tijdens mijn opname, hebben de psychiater en de verpleegkundigen het destructieve gedrag van mijn partner in ons gezin niet kunnen doorzien. Met grote gevolgen van dien: alle betrokken hulpverleners zijn ‘overvleugeld’ door het verhaal van mijn partner en ik werd daadwerkelijk met mijn rug tegen de muur gezet. Ik was immers de psychiatrisch patiënt wiens verhaal men niet voor waar aanneemt.
Anderhalf jaar later ben ik gaan praten met de betreffende personen en hebben zij mijn verhaal aangehoord en zeer geëmotioneerd gaven zij aan fouten te hebben gemaakt. Zelfs de psychiater heeft haar excuses aangeboden voor het niet doorzien van mijn partner en zijn gedrag. Het leed was al geschiedt: een ontwricht gezin en kinderen met zwaar opgelopen trauma’s. Zij hebben jarenlang hulpverlening nodig gehad.
De rechterlijke wereld wil ik met klem verzoeken om tijdens rechtszittingen, zoals hoog conflictscheidingen, eens verder te kijken en een feitenonderzoek te laten plaatsvinden in het begin van het proces.
Dit om helder te krijgen welke onderliggende problematiek in het gezin speelt. Ook de rol van beide ouders zou tijdens zittingen goed onder de loep genomen moeten worden. Te vaak gebeurt het dat de narcistische ouder zich positief profileert en met diens verhalen de rechterlijke macht op zijn of haar hand krijgt. Met alle gevolgen van dien voor de welwillende ouder.
Inmiddels ben ik al enige jaren werkzaam als ervaringsdeskundige om te vechten voor de rechten van ouders en kinderen in dergelijke situaties. Wat ik heb meegemaakt gun ik werkelijk niemand.”
Dank Margriet voor het delen van dit verhaal.
http://www.marysjabbens.nl/blog/als-je-als-ouder-wordt-verstoten-door-je-kind/
Narcisme in relaties 